MEVLÜT UYGUN YAZDI

MUTLU HAYALLER
İnsan mutlu olabilmek için bol bol hayal mi kurmalı, yoksa gerçekçi mi olmalı? İnsanlığın mutluluğun formülünü aradığı bu devirde size yaşanan bir hikayeyle formül tavsiye edeyim.
Üç ay önce annem bir trafik kazası sonrası sağ kolunu dirsek üstünden kaybetti. O günler ailem ve benim için gerçekten zor  günlerdi.Birbirimizin moralini yüksek tutmak için birbirimize Polyannacılık oynadığımız o günlerde annem gerçekten hepimize umut aşılıyordu. İnançlı bir Anadolu   kadınına yakışacak bir şekilde hep şükredip bize de şükretmemiz konusunda telkinde bulunuyordu. Bense kendi içimde hep bu hazin olayı sorguluyordum. NEDEN? Neden böyle bir olay bizi bulmuştu, neden acımasız bir hayat karşısında hep dik duran sekiz senedir hayat arkadaşından yoksun bir şekilde yuvasını aile bağları kopmadan bir arada tutabilen ve dört evladının yuva sahibi olmasına vesile olan annemi bulmuştu. Sırtladığı bu hayatta olan gücünün de eksilmesi onu ne hale getirirdi.Tamam bir sınav dünyasında yaşıyorduk ve annem bir sınava tabi tutuluyordu bizde tabi ki öyle ise neden sol kolu değil de sağ kolu neden neden neden.... bu kadarı da fazla değil miydi?
Bu nedenler içinde boğulurken ve Polyannacılık oynamaktan yorulduğum  bir gün gözlerinin içine bakarak anneme sordum. NASIL bu kadar güçlü olabiliyorsun.Doğru söyle sen içten içe üzülüyorsun da bizi üzmemek için bize belli etmiyorsun değil mi? Kendini içten içe yiyip bitirmenin bir anlamı yok ne olur benimle paylaş anne dedim.
Bu soruyu sormaktaki amacım okumamış olan anneme bana açılmasını sağlayarak psikolojik olarak yardımcı olmaktı.Oysa onun cevabı hayatım boyunca unutamayacağım bir hayat dersi olmuştu bana. Bak oğlum böyle bir olay karşısında üzülmemek elde değil ama üzülmek de bir yere kadar.Böyle bir kazada ölebilirdim de o anda içim cız etti ölüm insanlar için değişmeyecek bir gerçek. Babanızı kaybettiğimizde ne yapabildik hiçbir şey ben ölsem de hiçbir şey yapamazdınız her zaman şükretmek gerekiyor bu yüzden.Ben bu hayatta hiçbir zaman çok şey istemedim.
Sizin mutlu olmanız bir arada olmanız bana yetti, şimdi ben üzülürsem siz üzülüyorsunuz diye üzülürüm. Bir de artık tespih çekemem diye üzülmüştüm bugün denedim diğer elimle de çekebiliyorum.Siz mutlusunuz hep bir aradayız ve tespih çekebileceğim daha ne isteyebilirim değil mi?O an anladım ki annem gerçekten umutlu ve mutluydu, belki de aramızda Polyannacılık oynamayan, ayrı bir köşede yada yastığa başını koyduğunda ağlamayan bir tek oydu. Çünkü o çok şey istemiyor ve mutlu olmayı biliyordu. Bense bu olaya onun umutlarına,mutluluğuna gölge düşürmemek için ve o üzülmesin diye üzülmekten vazgeçtim.
Hayatımda uygulayabilir miyim bilmiyorum ama annemin sayesinde mutluğun formülünü biliyorum artık. Elde edilebilir küçük hayaller kurmak elde edemediklerin içinse dönüp arkama bakmak senin konumunda olmayı hayal edenleri düşünebilmek. Kısacası çok şey istemeden küçük şeylerle mutluluğu yakalamak. Dilerim siz de bu formülü uygulayıp mutluluğu yakalarsınız. Mutlu olmanız dileğiyle...                                                                                       
ZAMAN ZAMAN
Eksilerek eskitmişim zamanı
Oysa zaman geçerken
Yenilendiğimi zannetmekteydim
Eksildiğimi fark etmeden

Soluduğum her nefes eskitmiş
Yaşadığım her aşk eksiltmiş beni
Oysa geliştiğimi zannetmekteydim
Ruhumun tükenişini fark etmeden

Zamandır her derde ilaç
Öyle diyorlar ya hani
Yaşlanmanın ilacı da zaman mı sahi
Eksilmenin,eskimenin ilacı da zaman mı sahi