Katma Değer Şampiyonu Oldu

Katma Değer Şampiyonu Oldu

İhracatın sürekliliği ve ekonomiye kazandırdığı net döviz katma değeri, bu alanda başarının göstergeleri olarak kabul ediliyor. Ülkemizde bu faktörlerden “süreklilik” birçok sektörde kazanılmış durumda. Ancak Türk Plastik Sanayicileri Araştırma, Geliştirme ve Eğitim Vakfı’nın (PAGEV) 2005 yılı değerlendirmesi, Türkiye’nin ihracatta kazancının süreklilikle paralel olmadığını gösteriyor. Türk ekonomisinin ihracat alanında can simidi ise yüzde 80 oranında kazanç sağlayan plastik sektörü. Türkiye’nin son yıllarda benimsediği üretim ve ihracat modeli, ithal aramalına dayanıyor. Bu durum, ihracatçı birçok sektör için geçerli. Türkiye’de 116 milyar dolara erişen toplam ithalatın %70’ini aramalı ithalatı oluşturuyor. Bu durum Türkiye’nin ve KOBİ’lerin üretim potansiyelinin kullanılmaması, yaratılan katma değerin yurtdışına transferi anlamına geliyor. PAGDER tarafından gerçekleştirilen 2005 yılı değerlendirmesine göre Türkiye geçtiğimiz yıl 60 milyar dolara yakın sanayi malı ihraç etti. Ancak ürettiği bu sanayi malları için 81 milyar dolarlık aramalı ithalatı yapıldı. Sanayi malları ihracatı açısından bakıldığında, gerçekleştirilen ihracatta oluşan net döviz katma değer açığı 21,5 milyar doları buldu. Sanayi malları katma değer açığı son 3 yılda artarak % 26’ları geçmiş durumda. 2005 yılında Türkiye, ithal ettiği plastik hammaddeye kg başına 1,33 dolar ödedi. Ancak sektör, bu hammaddeyi işleyip kg.ı 2,33 dolara ihraç ederek kg başına 1 dolar net döviz katma değeri yarattı. Son 3 yılda plastik ihracatında yaratılan döviz katma değer oranı % 70 – 80 aralığında yüksek seviyelerde gerçekleşti. Plastik mamullerin ihracatıyla gerçekleşen kazanç diğer ihracat elemanlarıyla kıyaslandığında büyüklüğünü ortaya koyuyor. Örneğin kimya sektöründe 1 kg. plastik mamul ihracatının yarattığı kazanca ulaşmak için 10,9 kg. kimyasal madde ihraç etmek gerekiyor. PAGEV Yönetim Kurulu Başkanı İ. Selçuk Aksoy, Türkiye’nin bugün karşılaştığı en önemli sorunun, üretim ve ihracatında yeterli katma değer sağlayamaması nedeniyle yeni istihdam alanları yaratamaması ve mevcut çalışanının refah düzeyini arttıramaması olduğu görüşünde. Aksoy’a göre bu iyileşmenin sağlanması, kısıtlı olan kaynakların yüksek katma değer sağlayan alanlara yöneltmesi, plastik gibi stratejik sektörlerin geliştirilmesine yönelik farklı teşvik mekanizmalarının uygulamasıyla mümkün olabilir.