KORKMAYIN, TEBESSÜM PARAYLA DEĞİL!
Tam yazıma başlarken, masamdaki fallı sakızı fark ettim.
İşte bana gereken de buydu; çiğnemek...
Kader ağlarını böyle örmüştü yeterli strese sahiptim yani sakız için ideal durumdaydım, formumdaydım. Gülümsedim, içinden çıkan falı okuyunca.
Tutmaz bu fallar, kimse inanmaz tam anlamıyla ama içten içe de hayatlarının bir yerlerine tutturmaya çalışırlar falları...
Çünkü insanların yaptığı bu; ÇİĞNEMEK...
Hırsları, istekleri, zayıflıkları, takıntıları, huyları doğrultusunda hareket ederken habire birilerini çiğniyorlar.
Acımasızca, düşüncesizce, umursamazca, kullanılıp atılacak bir sakız gibi afiyetle, zevkle çiğniyorlar birbirlerini...
Yani bir sakız kadar ucuz insanlar öyle mi?
Bu kadar kolayca çiğnenip atılıyorsa böyle olmalı...
Ne kadar gelip geçici yaşıyoruz.
Hiç yatırım yapmıyoruz insana.
Gülerken, ağlarken yanında olacak, varlığını bile hissetmenin güven vereceği insanları nasıl da çiğneyip atıyoruz.
Düşünüyorum, tartıyorum kendimce, hep davranış problemi olanlar oyunbozanlık yapıyor.
Hepimiz içinde bulunduğumuz şartların etkisiyle bazen kendimizi kaybediyoruz, buna eyvallah...
Ya hep böyle yaşayanlar, onlar, onlar ne olacak?
Bunun cevabını herkes kendisi bulsun.
Benim bir cevabım var ama kabul etmek, onaylamak zorunda değilsiniz tabi ki,
Cesur,
Açık sözlü ama kırıcı olmayan,
Mütevazı,
Yardımsever,
Adaletli,
Kendisini başkalarının da yerine koyabilen,
Bir şeyleri anlatmaya çalışırken kelimelerini yumuşatmayı düşünecek kapasitede insan olmanın bilincinde...
Bu önemli özellikleri taşıyan kaç kişiyi tanıyorsunuz?
En azından birkaç tanesini bünyesinde barındıran tanıdığınız yok mu?
Çok zor değil mi?
Egoizmin tavana vurduğu, yağcılığın yaşam biçimi haline dönüştüğü, açık sözlülükle kabalığın birbirine karıştığı, “banane yahu” lafının sıkça kullanıldığı, “en güvendiğim insan, dostum, kardeşim gibidir” sözlerinin telaffuz sayısının hiçe yaklaştığı, etiket için anlamsız davranışların sergilendiği, doyumsuzluğun maksimumlarda gezdiği, iradenin uzak bir hayal olduğu, Dallas dizisini aratmayan ve dedikodu kazanında kaynamaya mahkûm mide bulandırıcı ilişkilerin yaşandığı, gururun inada dönüşüp hayatlara sekte vurduğu, paranın insanı adam sıfatına kavuşturduğu, şekilciliğin ruhları ele geçirdiği, bir hayatın parçasıyız. Daha da fazlası var aslında ama ne anlatmakla biter ne de çaresi bulunur...
Hayatın zorluklarıyla kendince herkes mücadele ederken, ben sadece “insan” gibi olmak ve yaşamak, etrafındakilere de bunu yaşatmak için daha fazla çaba gösterilmesini dilerdim.
Bir tatlı tebessümün, hoş bir sözün bedeli yok çünkü...
Benim diyen de satın alamaz bunları...
Yeni bir yıla yaklaşıyoruz, önümüzde güzel bir bayram var.
Bir defa daha düşünün yaptıklarımızı ve yapabileceklerimizi.
Daha da güzel günlerde, içten gülümsemelerle buluşmak dileğiyle...
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.