NE KADAR ÇILGINSINIZ?
Size şu kısacık yazımda Türkiye Cumhuriyeti Tarihini anlatacak değilim. Sadece bu en ciddi yazımda; bizler için mücadele etmiş büyüklerimizi hatırlamanıza naçizane katkım olsun istedim…Ne kadar çılgınsınız diye de bir başlık attım ki yazıyı okunur kılsın…
Düşünün ki bir ömür Kurtuluş Savaşını araştırmaya adanmış, üstelik Türk arşiv, belge ve görgü tanıkları değil, İngiliz, Fransız, İtalyan ve Yunan, hatta A.B.D arşivini de silmiş süpürmüş yıllarca…1948’den bu yana alın terini “Şu Çılgın Türkler” kitabına harcamış damla damla…. Mevzu bahis kişi Turgut Özakman… Sayesinde 688 sayfayı tek bir solukta okuyor, kederi, gururu, acıyı ve zaferi her sayfasında hissediyor…Her sayfasını gözleriniz dolu dolu çeviriyorsunuz bir Türk olarak…
Size kitaptan birkaç anekdot, aklımda kalan… Öykü kahramanlarının biri bir deli, biri beyaz at ve biri de bir köylü kızı…Böyle söyleyince ne kadar aciz, sade, abartısız ve donuk hatta biraz da ezik gibi, ama mücadeleye katkı olunca işin şekli değişiyor işte yaşananlar:
Milli Mücadele hızla devam ediyor, 4 Tümen K. Yzb. Mehmet Nazım Bey, Eskişehir-Yumruçal mevzilerini korurken 15 Temmuz 1921 günü beyaz atı üstünde şehit düşüyor ve naaşı trenle Eskişehir’e götürülmek üzere tren istasyonunda. Naaşının yanı başında da Yüzbaşının beyaz atı… Ölümünde de yine onun yanında, uğurluyor sahibini son yolculuğuna… Nasıl bir arkadaşlık, nasıl bir dostluksa paylaştıkları? Savaşa beraber direnen, birlikte mücadelede eden… Ve son… İşte yolculuk… En yakın dostu yine yanında… Neyse tren kalkıyor… Dost yine arkadaşının yanında Eskişehir’e kadar koşuyor giden trenin ardından…Eskişehir’de en son görüyorlar atı bir daha gören yok… Bu ölümün ardından İsmet Paşanın yorumu da çok etkili. Paşa askerinin ardından “Bu kuşak vatanından başka sevgili bilmemiştir.” diyor hem Mehmet Nazım, hem diğerleri için….
Bir kare de Afyonkarahisar ili Emirdağ ilçesinde geçiyor. Bu olayın kahramanıysa namı Emirdağ’ın Delisi Battal diye yayılmış bir genç. Bildiğimiz deli ki birden bire istişare içinde olan kaymakam ve ahalisinin odasına bir dalış dalabiliyor… Kaymakam durumdan rahatsız olup göndermeye çalışıyor deliyi odadan (Eee durum vahim, memleket elden gidiyor… Bir deliyle uğraşılır mı?) ama nafile. Deli diyor ki elinde çorapları, ıslak… Kaymakamım zamanını almayacağım duydum ki çorap, çarık topluyormuşsun askerine. Bu benim çorabım temizdir yıkadım diyor koyuyor elindekini masaya. Bunlar da çarıklarım yırtık ama giyilir diyip çıkarıyor odanın ortasına. Dönüyor çıplak ayak, çıkıp gidiyor odadan. Odadaki herkes şaşkın… Çatışmada da zaten ilk Deli Battal vuruluyor kendini pervasızca ortaya attığı için.
Sıra köylü kızı Afette. Antalya Elmalı’da 5 yeniyetme kız yün çorap örmek için bir araya gelmişler, konuşa konuşa çalışmaktaydılar. Biri “Benim ördüğüm çorabı giyecek asker inşallah Afyona ilk girecek asker olur. Kıkırdamaya başladılar, böylece bir anda iş eğlenceye dönüşmüştü. 2.si “Aaa benim ördüğüm çorabı giyen de Eskişehir’e ilk giren olsun.”
Bir 3.sü “Benimki Uşağa.”
4.sü “Benimki Bursaya” dedi.
Sonuncu kız da “Benim askerim inşallah İzmir’e girer dedi.”
Afet adındaki bu güzel kız, ileride İzmir’de M. Kemal Paşa ile karşılaşacak, himayesine girecek, İsviçre’de eğitim görecek ve Profesör Afet İnan olacaktı…
Peki şu çılgın Türkler 1922’de mi çılgındı? 2006’da çılgın Türk yok mu vatanına sahip?
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.